علی ماجدی که از تیر ماه ۹۳ سفیر کشورمان در آلمان بود، آبان گذشته به خاطر قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان، بالاجبار بازنشسته شد، او همچنین سال ۹۲ برای مدتی، معاون بازرگانی و امور بین‌الملل وزارت نفت بود. مشاور میرحسین موسوی در زمان نخست‌وزیری (سال ۶۴)، کاردار ایران در امارات (۶۸ تا ۷۰)، سفیر ایران در برزیل و ژاپن، معاون اقتصادی وزارت خارجه (۸۳ تا ۸۴) از دیگر سوابق اوست.
اسدالله اسدی دبیر سوم کشورمان در اتریش، تیر ماه گذشته با اتهامات واهی در آلمان بازداشت شد و این درست زمانی بود که ماجدی، سفیر کشورمان در برلین بود. اکنون با توجه به اتهام‌پراکنی خائنانه ماجدی علیه آقای اسدی که ۶ ماه است در بازداشت به سر می‌برد، این گمانه‌زنی که پرونده‌سازی برای این دیپلمات مظلوم توسط برخی عناصر نفوذی و آلوده انجام شده، قوت می‌گیرد.
روز چهارشنبه، خبرگزاری دولتی ایسنا که سابقه جوسازی و دروغ‌پراکنی علیه زائران عراقی مشهدالرضا(ع) را نیز در سوابق خود دارد، از قول ماجدی اظهارات خلاف واقعی را منتشر کرد که بلافاصله مورد استقبال رسانه‌های عربی و VOA، BBC، رادیو فردا، دویچه وله و… قرار گرفت.
ماجدی در این مصاحبه به جای انتقاد از آمریکا و اروپا به خاطر بدعهدی‌شان مدعی شده بود: «-در مقطعی که ترامپ بر روی کار آمد، خیلی‌ها می‌گفتند که ایران نباید خود را برابر آمریکا قرار دهد، ولی کسانی که ایران را به این سمت بردند براساس یک تفکر اشتباه فکر می‌کردند که این به نفع کشور است.
– متأسفانه ما فقط یاد گرفته‌ایم دشمنی کنیم. باید بپذیریم که آمریکا هژمونی برتر دنیا است. ما باید نوع نگاهمان به دنیا را با توجه به وضعیت بین‌المللی تغییر دهیم و تا زمانی که نوع نگاهمان تغییر نکند، این مشکلات همچنان وجود خواهد داشت.
– ما خیلی نتوانستیم طی این مدت اعتماد اروپایی‌ها را جلب کنیم. اروپایی‌ها با ما کار می‌کنند ولی به ما اعتمادی ندارند. می‌بینیم که طی این چند وقت چه مسائلی بین ایران و اتحادیه اروپا رخ داده است. من نمی‌خواهم مسائل را بازگو کنم ولی این اتفاقات باعث شده که اعتماد اروپایی‌ها به ایران از بین برود. با دو، سه عمل اشتباه، اعتمادی که در حال ایجاد شدن بود از بین رفت. باید به کسانی که معتقدند با انجام برخی از عملیات‌ها و یا خودسری‌ها می‌توان منافع ملی کشور را تأمین کرد، به صراحت گفت تصور آنها اشتباه است و اقدامات آنها نه در راستای افزایش قدرت ایران بلکه ضد قدرت است.
* در حال حاضر به غیر از برجام ما با چالش‌های دیگری با اروپا مواجه هستیم، چنان که می‌بینیم دانمارک، هلند و آلبانی اقدام به اخراج دیپلمات‌های ایران کرده‌اند به این بهانه که ایران می‌خواسته اقدامات تروریستی در این کشور انجام دهد. از طرف دیگر شاهد دستگیری دیپلمات ایرانی در آلمان هستیم. جدا از این که ادعاهای مطرح شده از سوی اروپا در مورد ایران درست است یا نه. (خبرنگار: برخی در کشور می‌گویند که اروپایی‌ها با ایجاد این چالش‌ها و ادعاها می‌خواهند فرار به جلو داشته باشند به نحوی که ایران نتواند در مورد موضوع SPV از آنها مطالبه کند.)
– من اعتقادی به این تحلیل‌ها ندارم. اروپایی‌ها در مورد ادعاهایی که مطرح کرده‌اند اسنادی(!؟) آورده‌اند که ما نمی‌توانیم آن را به راحتی رد کنیم. گرچه آنها نیز نمی‌توانند این اسناد را به راحتی اثبات کنند. ما می‌بینیم در هنگامی که آقای روحانی به اتریش سفر می‌کند مسائل آلمان رخ می‌دهد. قبل از آن نیز مسائل دیگری وجود داشت. آنها با یک دوگانگی در سیاست ایران مواجه شده‌اند. ما در داخل کشور با موضوعی همچون «عملیات خودسرانه» مواجه هستیم، آیا می‌توانیم منکر شویم که در خارج از کشور نیز نمونه‌ای از این اتفاقات رخ نمی‌دهد؟ عملیات‌هایی که اعتماد را دچار خدشه می‌کند».
این گزافه‌گویی‌های بی‌سند و کاملاً مشکوک، در حالی است که اخیراً فاش شد دولت هلند برای ده‌ها سال صمدی کلاهی (عامل جنایت تروریستی هفتم تیر) را با اسم مستعار پناهندگی داده و مراقب می‌کرد. همچنین نیسی سرکرده گروهک تروریستی الاحوازیه نیز پناه داده شده بود. به عبارت دیگر، ماجدی به جای اینکه به حضور گروهک‌های مختلف تروریستی در اروپا اعتراض کند، سعی می‌کند برای اروپایی‌ها بهانه فراهم، و عهدشکنی سابقه‌دار از آنها را توجیه نماید.
جالب اینکه با وجود ۶ ماه بازداشت غیرقانونی و همراه با اذیت و آزار دیپلمات کشورمان در آلمان و سپس انتقال به بلژیک، ماجدی می‌گوید نباید مسائل سیاست خارجی را حیثیتی کنیم!
آنچه به مسئله ابعاد امنیتی می‌دهد و ضرورت دارد وزارت اطلاعات و قوه قضائیه و سایر مراجع ذی‌ربط به ماجرا ورود پیدا کنند، پناهندگی چند مهره نفوذی در سفارتخانه‌های کشورمان در اروپا همزمان با آشوب و فتنه سبز در ایران است.
سال ۸۸ و ۸۹ در اوج عملیات روانی دشمن برای القای بی‌ثباتی، حرکتی به نام کمپین سفارت سبز راه افتاد و چند عضو سفارتخانه‌های کشورمان در اروپا، ضمن اعلام پناهندگی، اقدام به اتهام‌پراکنی علیه جمهوری اسلامی کردند؛ از جمله: محمدرضا حیدری دبیر دوم سفارت در نروژ، حسین علیزاده، دبیر دوم سفارت در فنلاند، فرزاد فرهنگیان رایزن دوم و وابسته مطبوعاتی در سفارت ایران در بلژیک، احمد ملکی از عوامل کنسولگری ایران در میلان ایتالیا و سپس درویش رنجبر و ابوالفضل اسلامی و علی‌اکبر امید مهر (از عناصر نفوذی در سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی ایران در ژاپن و فرانسه و هند).
به نظر می‌رسد علی ماجدی سرنخ مهمی درباره شبکه نفوذی و وطن‌فروش (و دیپلمات‌فروش) در وزارت خارجه به دست داده که نباید به سادگی از آن گذشت. باید با تحقیقات جدی قضایی و امنیتی روشن شود او در زمینه وطن‌فروشی، چه زد و بندی با سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه – به هنگام حضور در وزارت خارجه و نفت- داشته و از آن مهم‌تر، کدام شبکه، این قبیل عناصر آلوده را در وزارت خارجه راه می‌دهد و حمایت می‌کند؟!
