فرهنگی

در رثای اله کرم لیراوی، مردی پایدار و سخت کوش

بیماری کرونا، دوستان و یاران زیادی را از ما گرفت، حشمت اله بشیری ، الله کرم لیراوی و عزیزانی از این دست که واجد صفات ارزشمندی بودند.

اله کرم لیراوی که در اردیبهشت و بهار، خزان، وجود ظاهری و دنیویش را در برگرفت را از اوایل دهه ۶۰ شناختم، نکته جالب اینکه من در مدرسه قدس و مرحوم اله کرم لیراوی در مدرسه مدرس بندر دیلم مسئولیت داشتیم. اله کرم در آن روزگار سخت که راههای مواصلاتی اینگونه نبود برای ادامه تحصیل راهی دانشگاه آزاد کازرون شد و با سخت کوشی مدارج تحصیلی را طی می کرد.

قدس و مدرس همواره در رقابت بودند، برای جذب دانش آموزان مستعد، فعالیت های ورزشی، تئاتر، جذب دبیران و این رقابت خواه ناخواه بین ما نیز وجود داشت. بگذار اعتراف کنم در آن دنیای کوچک ذهنی که شاید زاییده محیط کوچک فرهنگی بود، تمام هم و غممان را گذاشته بودیم که مدرسه راهنمایی قدس از مدرس پیشی بگیرد. در بیشتر سال ها از نظر درسی قدس پیشتاز بود، گروه تئاتری ما هم فعال، مدرسه مدرس به لطف وجود آقای جعفر شفیقی همیشه در رقابت های فوتبال از خجالت قدس بر می آمد، ما که دیدیم کمیتمان از این بابت می لنگد، متوسل به هندبال شدیم، در رشته هندبال قدس پیشتاز شد و بسیاری از هندبالیستهای آن روز بندر دیلم را بچه های قدس تشکیل می دادند.

کمی که بلوغمان بیشتر شد متوجه شدیم این رقابت نفس گیر می تواند سازنده تر و منصفانه تر هم باشد، سال هایی که به عنوان مسئول هیات ممتحنه امتحانات آموزش و پرورش دیلم برای سالهای متمادی عهده دار مسئولیت شدم از همکاری اله کرم بهره مند شدم.

بعدها پس از اعزام به خارج ارتباطی نداشتیم، پس از مراجعت در شیراز یکی دو بار همدیگر را تصادفی ملاقات کردیم و در یک بار به بستنی پشت زندان شیراز دعوتش کردم.

در دوره مسئولیتم در بوشهر شاهد تلاش های فرهنگی و آموزشی و پژوهشی اش بودم و یک بار در مسند مدیر کلی یکی از ادارات استانداری بوشهر از تلاشهایشان تقدیر کردم که لوح تقدیرش را به صبیه ایشان که شاغل در استانداری بود تحویل دادم.

مدتی هم برای فعالیت های انتخاباتی یکی از نامزدها کم و بیش ارتباطی با هم داشتیم چون من از فارس و ایشان از بوشهر فعالیت های انتخاباتی آن نامزد را دنبال می کردیم.

اخرین باری که توفیق زیارت ایشان نصیبم شد سال ۹۸ در فرودگاه مهر آباد بود من از لامرد و ایشان از بوشهر در سالن فرودگاه مهر آباد همدیگر را دیدیم، اصرار زیاد بنده برای اینکه افتخار میزبانی ایشان را بیابم نتیجه بخش نبود.

روح این معلم استوار قرین رحمت الهی باد