اولین استاندار بوشهر در دولت چهاردهم بومی یا غیر بومی؟

اگر چه وزیر کشور در نخستین همایش استانداران پس از کسب رای اعتماد دولت از ادامه کار استانداران فعلی خبر داد اما واقعیات میدانی حاکی از این نکته است که در عمل چنین گزاره ای ناممکن و در سپهر سیاسی کشور به زودی موضوع تغییر استانداران به بحث جدی مبدل می شود. با توجه به همراهی اغلب نمایندگان ولی فقیه و امامان جمعه مراکز استانها با استانداران دولت شهید رییسی ، ایجاد تغییر گزینه ها در هر استان نمی تواند فارغ از رعایت این ملاحظه باشد،هر چند این موضوع قابل تسری به نمایندگان مجلس شورای اسلامی نمی باشد. در استان بوشهر نیز به تبع سایر استانها احتمال تغییر وجود دارد اما سمت و سوی این تغییر در استاندار این استان مرزی و حساس از نظر امنیتی و صنعتی در خصوص گزینش نیروی بومی یا غیر بومی هنوز به صورت دقیق مشخص نمی باشد که امید می رود منتج به انتصاب نیروی بومی شایسته، پاکدست و خدوم گردد. علاوه بر این در استان بوشهر متغیرهای اثر گذار، نافذ ومتنوعی وجود دارد، آیت اله حسینی بوشهری نماینده مردم این استان و عضو هیات رییسه و نایب رییس اول مجلس خبرگان رهبری، آیت اله صفایی بوشهری نماینده ولی فقیه و امام جمعه شهر بوشهر و عضو مجلس خبرگان رهبری ، مقامات نظامی حامی استاندار فعلی، چهار نماینده مجلس ، برخی نمایندگان استانی ادوار مجلس ، تشکل های سیاسی و صنفی هر کدام به عنوان یک عامل در چینش راس استانداری و مجموعه مدیران ستادی و اجرایی این استان می توانند اثر گذار باشند، احتمال اینکه هر یک از این گزاره ها حق و نفوذشان را به دیگری تعارف کنند هم بسیار اندک است. از میان گزینه های بومی از محمد امید نام برده شده است که در دولت روحانی با حمایت جهانگیری و واعظی تا سطح معاون مناطق محروم ریاست جمهوری هم پیش تاخته بود، در صورت استمرار نفوذ این دو شخصیت سیاسی و چشم پوشیدن مسئولان ارشد کشور از واگذاری مسئولیت استانی مهم از نظر امنیتی و نظامی به فردی بدون داشتن سابقه فعالیت در حوزه اجرایی سیاسی امنیتی ، امید به دلیل اینکه هنوز می توان از او به عنوان مدیری جوان اما با تجربه یاد کرد ، می تواند شانس خود را در صورت توسل به رایزنی و لابی گری شدید امتحان کند. عبدالرسول عمادی از دیگر افرادی است که در حوزه آموزشی و اجتماعی به عنوان عنصری شناخته شده و کار آمد محسوب می شود اما نباید از یاد برد که حتی در دولت روحانی مسیر برای پیشرفت او چندان هموار نبود، تلاش های میدانی او برای پیروزی پزشکیان قابل کتمان نمی باشد اما حتی در این میانه نیز بجای اقبال با ادبار برخی از هم مسلکان اصلاح طلبش رو به رو شد. کارنامه عمادی برغم کنشگری سیاسی نیز عاری از فعالیت در حوزه سیاسی و امنیتی است و همین امر می تواند در افول ستاره اقبالش برای نشستن بر این مسند موثر باشد. یکی از استانداران سابق بومی نیز هر چند چشم به مسئولیتهای بالاتر دوخته اما بعید نیست که چانه زنی های خود را برای استاندار شدن یکی از همراهان همیشگیش آغاز کرده باشد! سیاست مدارا و خویشتنداری برخی از بوشهریهای اصلاح طلب مستقر در مرکز برای عدم انعکاس تلاش هایشان برای کسب این عنوان از بیم آماج حملات قرار گرفتن در حالی است که این گروه اکثراً پیر و بازنشسته ، ناامید از کسب حمایت و همراهی مقامات روحانی و نمایندگان فعلی مجلس به دنبال یافتن مجراهای ارتباطی برای نزدیک شدنشان به دارالعماره بوشهرمی باشند. دولت پزشکیان با توجه به چینش برخی از وزیران را باید دولت غافلگیری هم نام نهاد، اگر در چارچوب وفاق ملی ، دولت با هماهنگی نماینده ای که پیش بینی اش معطوف بر افتادن حداقل سه وزیر پیشنهادی پزشکیان در گذر از رای اعتماد مجلس بود، فردی را به عنوان استاندار بوشهر بگمارد،مرزهای غافلگیری کماکان جابجا خواهدشد. افتادن به وادی تعصبات منطقه ای در این مجال می تواند آتش اختلافات را شعله ورتر سازد و کار را سختر و نتیجه را ضعیفتر کند. بومی یا غیر بومی، انتخاب از روی انتظار یا غافلگیری ، این مسایل را نباید خیلی زیاد جدی گرفت ،مهم این است که خروجی به گونه ای رقم بخورد تا اولین استاندار دولت چهاردهم از چنان وزانت و همراهی با برنامه های دولت برخوردار باشد که بتواند طول دوره چهار ساله مجری شایسته تصمیمات دولت و خادم واقعی مردم مرزنشین و شایسته خدمت