بیش از چند دهه مبارزه و تلاش که همراه با جانفشانی و مرارتهای زیادی بود انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید.
دستاوردهای انقلاب بخصوص در بعد استقلال سیاسی کتمان ناپذیر است اما این همه ماجرا نیست، آرمانهایی که در شعارهای انقلابی تبلور یافته بود به دلایل مختلف بسیاری امکان تحقق نیافت.
در این نوشتار کلاهمان را قاضی کرده ایم و با هدف یادآوری برخی نقاط ضعف به چند نکته می پردازیم. آیا واقعا محقق نشدن بخش قابل توجهی از شعارها به دلیل ایده آلی بودن آنهاست و یا اینکه اراده قوی برای عملیاتی شدن این مطالبات وجود نداشته است؟
مساوات از جمله خواسته هایی بود که هم بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی امام راحل به آن تاکید داشت و هم اینکه یک خواسته مشروع و معقول می باشد.
اوضاع نابسامان مناطق محروم و دور افتاده پس از چهار دهه جای توجیه و تامیل نمی گذارد. اتفاقا بیشتر جوانانی که برای صیانت از تمامیت ارضی کشور و مقابله با تهاجم دشمن غدار به عرصه های پیکار شتافتند زاده و پرورده همین نقاط مرزی و محروم بوده اند.
پس باید پذیرفت در برخی از موارد توان و ظرفیت تغییر شاخص ها را نداشته ایم.
اگر هدف از نامگذاری ابنیه و امکنه و همچنین معابر برای حفظ هویت انقلاب و قدردانی از خدمات باشد چند مکان برای مانا شدن نام بنیانگذار نظام اسلامی کفایت می کند.
در هر شهر و منطقه دور افتاده چه اصراری برای استفاده از اسامی شهدای گرانقدری نظیر بهشتی، مطهری، باهنرو….. و یا شخصیت هایی نظیر مرحوم آیت اله طالقانی وجود دارد.
به باور نگارنده این سطور رهبر فعلی انقلاب و نظام جمهوری اسلامی حضرت آیت اله خامنه ای با این باور داشت مانع از نامگذاری های نامعقول به نام خود در سطح کشور شده اند.
در اینکه کشور ما به دلایل مختلف مورد تهدید است شکی نداریم و مصداق آن در ترور ناجوانمردانه دانشمندان هسته ای و یا نخبه های نظامی و علمی هویداست اما بپذیریم که پروتکل های حفاظتی و امنیتی در کشور چندان هوشمند نیست، به چه دلیلی باید هزینه گزافی برای حفاظت از برخی مسئولان نظیر استانداران بر دوش مردمی سنگینی کند که بسیاری در زیر خط فقر بسر می برند.
تعارف نداشته باشیم دایره این امر و ملتزم ماندن به تشریفات قبل از انقلاب در الزامی بودن نصب عکس های امام خمینی و حضرت آیت اله خامنه ای در ادارات دولتی است که این امر بیشتر در کشورهای سلطنتی رایج است.
این پراکنده گویی ها با این هدف است که بیان کنیم تا وضعیت مطلوب فاصله زیادی داریم اگرچه چشم پوشی بر دستاوردها نیز زیبنده نیست.
